Перевод: с польского на русский

с русского на польский

wylecieć z pracy

  • 1 wylecieć

    глаг.
    • вылететь
    * * *
    wylec|ieć
    \wyleciećę, \wylecieći, wyleć, \wyleciećiał сов. вылететь;

    samolot już \wyleciećiał самолёт уже вылетел; \wylecieć z pracy разг. вылететь с работы; ● \wyleciećiało z głowy вылетело из головы; \wylecieć w powietrze взлететь на воздух; взорваться

    * * *
    wylecę, wyleci, wyleć, wyleciał сов.
    вы́лететь

    samolot już wyleciał — самолёт уже́ вы́летел

    wylecieć z pracyразг. вы́лететь с рабо́ты

    - wylecieć w powietrze

    Słownik polsko-rosyjski > wylecieć

  • 2 wylecieć z hukiem z pracy

    с тре́ском вы́лететь с рабо́ты, из шко́лы

    Słownik polsko-rosyjski > wylecieć z hukiem z pracy

  • 3 hufnal

    подковный гвоздь
    +

    ufnal, podkowiak huk ♂, Р. \hufnalu 1. шум, грохот, треск;

    \hufnal armat грохот пушек;

    2. множество ň; большое количество;

    \hufnal pieniędzy уйма денег;

    3. шумиха ž;
    ● wylecieć z \hufnaliem z pracy, ze szkoły с треском вылететь с работы, из школы
    +

    2. mnóstwo, zatrzęsienie, kupa 3. huczek, hałas

    * * *
    м
    подко́вный гвоздь
    Syn:
    ufnal, podkowiak

    Słownik polsko-rosyjski > hufnal

  • 4 huk

    сущ.
    • взрыв
    • гам
    • грохот
    • гул
    • детонация
    • шум
    * * *
    грохот, гул, рокот, стук, шум, шумиха
    * * *
    м, Р huku
    1) шум, гро́хот, треск

    huk armat — гро́хот пу́шек

    2) мно́жество n; большо́е коли́чество

    huk pieniędzy — у́йма де́нег

    3) шуми́ха ż
    - ze szkoły
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > huk

См. также в других словарях:

  • wylecieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wylatywać{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nie wylecieć [wypaść] sroce spod ogona; wyjeżdżać – wyjechać [wyskakiwać – wyskoczyć i in.] z gębą [z pyskiem i syn.] na {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wylecieć — dk VIIa, wyleciećcę, wyleciećcisz, wyleciećleć, wyleciećciał, wyleciećcieli wylatywać ndk VIIIa, wyleciećtuję, wyleciećtujesz, wyleciećtuj, wyleciećywał 1. «o istotach mogących fruwać: wydostać się skądś na skrzydłach, wyfrunąć, ulecieć» Ptak… …   Słownik języka polskiego

  • wylecieć — 1) Zostać usuniętym ze szkoły lub ze studiów Eng. To be expelled or relegated from school or university 2) Zostać zwolnionym z pracy Eng. To get dismissed or discharged from a job …   Słownik Polskiego slangu

  • wylecieć z roboty — Zostać zwolnionym z pracy Eng. To get dismissed or discharged from a job …   Słownik Polskiego slangu

  • w każdej chwili — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} zawsze, cały czas, nie wiadomo kiedy : {{/stl 7}}{{stl 10}}W każdej chwili mógł wylecieć z pracy. W każdej chwili może wybuchnąć. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • trzask — I m III, D. u, N. trzaskkiem; lm M. i «gwałtowny, urywany odgłos powstający wskutek uderzenia o siebie dwóch przedmiotów, rozrywania się, pękania czegoś, wystrzału itp.» Głośny, głuchy, krótki, ogłuszający, stłumiony, suchy trzask. Trzask… …   Słownik języka polskiego

  • wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… …   Słownik języka polskiego

  • zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… …   Słownik frazeologiczny

  • pysk — m III, D. a, N. pyskkiem; lm M. i 1. «u zwierząt: przednia część głowy z otworem gębowym, także: sam otwór gębowy» Koński, psi pysk. Długi, spiczasty pysk. 2. rub. «o ludzkiej twarzy, policzkach, ustach; także o sposobie wysławiania się; gęba,… …   Słownik języka polskiego

  • wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»